jurnal'in 1. cildinde "tayfur ölmüş" ve "onlar sürü yavrum" diye iki bölüm var.
cepte taşınacak ve ezberlenecek kadar güzel.
her yazdığına vahiy gibi de bakmamak lazım. bazen saçmaladığı da oluyor. ama işin güzel en tarafı da bu işte. onu okurken bazen saçmalıyor bazen insan aklının müphem sularında yüzüyorsun.
islami tefekkürünün çok olmadığını yazılarında görürüz. eğer islami derinliği olsaydı yazar olmazdı belki ama yükseklerin adamı olurdu gibi geliyor. yazılarından onda o istidadın varlığını anlıyorsunuz.
ulaşamasa da kafa yoruyor. kafa yormak çoğu zaman yanılmakla beraber hep hakikete ulaşmak için ızdırap çekmek oluyor.. yolda olan hep ızdırap çekiyor.. işte bizim gibiler o yüzden cemil meriçleri sever.
