ilk başlarda olabildiğine yükseldiğinizi düşünün. vücudunuz o kadar hafif ki. yürümüyorsunuz adeta uçuyorsunuz. arkadaşlarınız vardır çevrenizde sizin gibi olan. vaktinizi hep onlarla geçirirsiniz. başka hiç kimse umrunuzda olmaz. her şey çok güzeldir. kafanız hep dolu. illegalliğin verdiği o özgüven. dünya yansa derler ya aynen o hesap. ne yazık ki bunlar çok sürmez. esrarla başlarsınız kesin. sonra şeker, a m, cam, peynir, asite geçersiniz yavaştan. çünkü esrar size yetmemeye başlayacak.
zaman geçtikçe kendinize ve çevrenize dışardan bakmaya başlarsınız. göreceğiniz tek şey sefillik olur. kendini uyuşturan, sosyal olarak bitmiş, tek umursadığı şey kafası olan insanlar dolar çevrenize. o aciz hallerini görürsünüz.
sonra birden bir bakarsınız çevrenizde uyuşturucu kullanmayan insan kalmaz. normal insana hasret duyarsınız. sürekli düşüş. yükselmek için daha fazla zaman ve paranızı yatırırsınız. eskiden bir şekerle patlarken bir müddet sonra göreceksiniz ki 3-4 şeker kanınızı bile kaynatmaz. bir kere deneyeyim bir daha kullanmam dediğiniz ne varsa onların kucağında bulursunuz. çırpındıkça batarsınız.
