sigarayı kolunda söndüren insanın farklı versiyonu.
aslında bunlar hep film etkisi. hatırlamaya çalışın, her filmde kabadayılar veya bir grubun elebaşısı/reisi baş ve işaret parmağıyla mum söndürüyor. sonra biz de bunu izliyoruz. ve bu izlenenler bilinçaltına yerleşiyor, belli bir zaman sonra patlak veriyor ve bunu yapma ihtiyacı doğuyor içimizde. ne demişler; insanın başına ne gelirse meraktan gelir. (bkz: işte bunlar hep merak)
hiç denemedim ama küçükken saatbaşı sigara içen dayımla L şeklindeki balkonda çarpışmıştık ve onun elindeki yarısı içilmiş sigara daha minicik olan elime çarpmıştı. elimde küçük yara olmuştu. o günden beridir sigara içen kişilerin ellerine dikkat ediyorum, n'olur n'olmaz.
