Yanlış sıçıyoruz. Yanlış yaşıyoruz, yanlış besleniyoruz, yanlış çalışıyoruz, yanlış üretiyoruz. Yanlış evlerde yaşıyor, yanlış nesneler kullanıyoruz. Ortak deneyimi yanlış yöntemlerle sonraki kuşaklara aktarıyoruz. Yanlış seviyoruz, yanlış aşık oluyor, yanlış sevişiyoruz, yanlış eğleniyoruz. Bedenimizi yanlış kullanıyor, işlevlerini köreltiyor ya da aşırı yükleniyoruz. Duruşumuz, yatışımız kalkışımız, oturuşumuz hep yanlış.
Çünkü, uygarız, çünkü moderniz. Biz insanları ayrıcalıklı kılan, insan kılan, modern kılan ayırt edici nitelikler icat etmeli, kendimizi hayvan dünyasından uzaklaştırmalı, bir hayvan olmadığımızdan emin olmalı, biyolojimizi ise tamamen unutmalıyız. Sırf bir hayvan olduğumuzu aklımızdan kovabilmek için, bizi evrenin biricik varlığı olarak yaratmış olduğu iddia edilen, her şeyin yaratıcısı bir tanrı bile icat edildi.
Yaşayan bir varlık olarak sürekli çalışan metabolizma gereği, dünya ile madde alış-verişinin iki formunun ilk aşaması olan doğadan alma yani yeme uğrağını estetik, keyifli, arzulanan bir uğraş haline getirip alabildiğine gösterişli, kolektif bir ritüele çevirdik. Yaşamlarımızdaki neredeyse bütün önemli olayları yemek ritüeli eşliğinde gerçekleştiriyoruz.
Buna karşın metabolik ilişkinin doğaya geri verme kısmını, yani sıçma uğrağını tümüyle gizli, bireysel, asosyal, olumsuz değerlerle yüklü, çirkin, en kısa sürede bitip izleri tümüyle ortadan kaldırılması gereken bir uğraş haline getiriyoruz. Çünkü doğayla, biyolojik varlığımızla sürüp giden bağlantımızın, dahası doğanın ayrıştırılamaz bir parçası oluşumuzun en aşikar belirtisi ve hayvanlığımızın en göz ardı edilemez başta gelen ispatı sıçmaktır. Diğer beden sıvıları onun ardından gelir, zira sıçmanın ortaya bıraktığı kanıtın hacmi, kütlesi ve etkisi diğer beden sıvılarından daha baskındır. Bu sebepten iğrenti verici olanın sembolik baş göstereni bok ve sıçma eylemidir. Kusmanın yakın takiple ikincil oluşu da benzer bir mantığı izler: Kusulan yiyecek yarı sindirilmiş yani artık yenilme aşamasındaki şık ve lezzetli halinden uzaklaşmış yani sıçılmaya yakın bir form almış, bozulmuş yiyecektir. Ayrıca kusma esnasında çıkan seslerle sıçma ve osurma esnasında çıkan sesler birbirini andırır. Bir bakıma kusmak imgesel olarak ağızdan sıçmanın bir eşdeğeridir. Bu yüzden iğrenç görülür.
Cinsel eylemler de bedenselliğin, biyolojinin ve hayvanlığın son derece güçlü başka belirtileridir, ne var ki cinsel eylemlerin biyolojik doğasını ve etkilerini, yüceltilmiş duygular ve karmaşık değer sistemleri ile kamufle etmeyi ve sosyal kurumlaşmaya hizmet edecek şekilde disipline etmeyi başarabildik.
Sıçmak ise bir türlü estetik ve kolektif bir ritüel haline getirilememiştir modern dünyada. Bu yüzden mutlaka, ama mutlaka gizlenmesi gerek. Lakin sıçmayı gizli saklı bir iş haline getirirken bile dik duran akıllı varlık, yani insan, yani uygar olduğumuzu unutmamak için, dik oturmayı dikte eden modern sıçma oturakları yaptık. Böylece sıçmanın yeterince sağlıklı şekilde gerçekleşmesine mani olduk. Nasıl mı? Bilim basittir, açıklar: http://www.evrimagaci.org/fotograf/65/4407
