43.
-
iki insan düşünün ki yaklaşık 6 aydır sadece bakışıyorlar çaktırmadan gülüşüyorlar biri diğeri hakkında herşeyi araştırmış öğrenmiş.
diğeri belki sadece işin keyfi içinde, diğer tarafın duygusal yoğunluğunun farkında bile değil.
burası teknopark yüze yakın şirket faliyet gösteriyor ve herkesin ortak kullandığı sadece 3-4 tane resturant cafe mevcut.
insanlar genelde kendi şirketlerinden birine böyle bir ilgi alaka göstermiyorlar ama diğer şirkettekiler hep bir merak arzediyor.
ve belkide bu yüzden bu bahsettiğim platoniklikten ileri gitmeyen ilişkiler çoğunlukta.
herkesin işi gücü var ve herkes belli bir kariyer konum sahibi. duygusal aktiviteler genelde hep geri planda ama genelde de yalnız
yaşayan bir popilasyon olduğu için aslında iş güç bitince zihinlerde hep o platonikler kalıyor.
- ah bi açılsam ...
- ah bi tanışabilsem ...
- bi çıktığı var mı acaba ? yok yaa olsa sezerdim ben !
sorular sorular ...
bizim şirkette aklı başında çevresinde sevilen sayılan bi o kadar da hanım hanım bi arkadaşımız var.
en başta bahsettiğim gibi 6 aydır birine öyle bir ilgi duyuyor. eleman ise en az onun kadar aklı başında ama sanki bu gönül işleriyle
pek işi olmaz gibi bir görünümde. kendisi alınmasın ama baya cool bi tip.
bilinmez, bizimki de belki onun bu havasına vuruldu belki.
yalnız dışardan gözlemleyen ve olayı bilen herkes bu ikliyi birbirine yakışıtırıyor.
bişeyler olması için de birşeyler yapma amacındalar ama bizim küçük hanım çok guruludur.
hem karşı tarafa bir mahcubiyet hem de şuan bir hayal ürünü olarak süren birşeyin bile tamamen yok olmasından korktuğu için
ne kendi bir adım atıyor ne de bir başkasına attırıyor.
bence bu böyle gitmemeli ...
biri bi adım atmalı ...
hürmetle saygıyla ...
onun için artık harekete geç başkan
en azından küçük bir kağıda
pardon
yazarsın.
bırakırsın masasına.
