derya alabora'nın menapoz anne rolü yer yer yarmış, gupse özay'ın mimikleri zaman zaman kopartmış, cihan ercan'ın herzanki sempatikliği, cenk durmazel'in süzme/ezik/toplumdan uzak insan rolü bence başarıyı haketmiştir.
recep ivedik denen ve inatla aynı boktan esprileri yapan bir film ile kıyaslayanların muhtemelen izlemediği bu filme ben yeteri kadar güldüm, hatta kahkaha attım ve hatta haykırdım.
ha ben kolay gülen, çok şeyler aramayan, filme gitmeden eleştirebilen biri olmadığım için ve gülmeye programlı olarak gittiğimden gülmüş olabilirim, güldüm.
emeği geçen herkesin eline koluna sağlık, izlemeden beğenmeyenlere, malum ortamlara tez elden düşmesini bekleyeduran günler dilerim.
