Aşk herkesi kırar biraz, farklı formlara dönüştürür, kırıp kırıp yeniden yapar her seferinde kırık izlerini saklayarak...
Eksilmesin acısı diye şükredersin çünkü acısı bile yaşamak için sebeptir, çünkü ondan gelen zehir olsa kabuldur.
Varsın ağlasın dalda kiraz,Herkes kendine sürgündür biraz, ne yaşadıklarını kendi seçer insan ne de acı çeken olmayı kendi ister. acıyı mıktanıs gibi çekenlere ithaf edilesi şarkıdır.
