umursuz bir sabahın, gamsız saatlerinde yine işe gitmek için yataktan kalkma mücadelesi veriyordum. henüz güneş yüzünü yeni yeni gösteriyordu. zorda olsa 2 hamlede yataktan büyük bir baş ağrısıyla kalktım.
o ara saçlarımın arasında burnumun üzerine sarkmış olan kıvrım kıvrım bir saç telinin sallandığını gördüm. sabahın mal saatlerinde olayı kavramaya çalışırken.
muhteşem bir ses tonu ile "günaydın" sözü kulağıma ilişmişti. yatağın bir tarafında üst komşumuz ayten teyze vardı üstelik evde onun eviydi. kısa bir afallamadan sonra saçma bir şekilde "gü gü günaydın" diyebildim. dün gece hakkında ne olduğu ve benim orada ne olduğum konusunda tek fikrim yoktu. aramızda şöyle bir diyalog gelişti.
+ayten teyze benim sizin yatağınız ne işim var.
-boşverrr uykun vardı yatırdım seni.
+sadece yattım değil mi?
-tabii ki sadece yatmadın aptal
dedi ve kötü kadın gülüşüyle gözümün içine baktı. inanmıyorum üst komşumuz ayten teyzeye ön tampondan vurmuştum. ilk aklıma gelen umarım bu başıma iş açmaz olmuştu.
artık neden orada kaldığım konusunda her şeyi hatırlamaya başlamıştım.
gece geç saatlerde bir arkadaşımın düğününden çıkmış bekar evime doğru yol almaktaydım. belki içerim diye 8 tane bira ve çerez almıştım fakat evin kapısına geldiğimde anahtarımın üzerimde olmadığını anladım. gecenin geç saati çilingir arıyordum. o ara dışarı çıkınca ayten teyzeye balkondan düştüğüm durum hakkında bilgi verdim. o da "bana gel bir şeyler buluruz" dediği için ona geçmiştim. tabii onun evindeki alkollerle beraber biraları da gömünce demek ki kimya bozulmuştu.
"ayten teyze 43 yaşlarında, dul fakat taş gibi kadındı"
bundan sonraki süreçte artık kendisiyle nasıl bir münasebet halinde olacağım konusunda tek fikrim yoktu. yine apartmanda selamlaşmalrımız oldu fakat sadece selamlaşma. yüzüne bakamıyordum. bir gün beni tekrar çağırdı ve artık benimle sevgili olmak istediğini söyledi. hayır asla sevgili olamazdım ama nedense çıkmaya başladık.
kısa sürdü zaten. ama bu olayın her yıl dönümün de ayten de buluşup geçmişi yadediyoruz.
