memlekette "öğretmen" diye bir meslek kalmadığından dolayı, kutlanması abesle iştigal olan gün.
öğretmenlik eskidendi.
öğretmenler eskiden öğretirdi...
şimdiki öğretmenlere bakıyorum da, öğretmen demeye bin şahit gerek.
hiç birisi idealist değil, hemen hemen hepsi geçim derdinde, eğitim-öğretimden önce gelen başka ihtiyaçları, başka amaçları var.
bizler ne öğretmenler biliyoruz, ayağında ayakkabı olmadan köylerin çamurlu yollarında yürüyen, yatacak yeri olmadan sıraların üzerinde yatan. ama yine de vazifesini aşk ile ifa eden öğretmenler vardı bu topraklarda.
öğrencilerini "adam" eden öğretmenler gördü bu vatan.
şimdikilerin tek derdi kredi kartı borcunu ödemek.
kimse, senin benim çocukları siklemiyor.
robot gibi ders anlatıp siktir olup gidiyor şimdikiler.
ama eskiler öyle miydi.
kafana vura vura, sike sike öğretirdi sana. hem dersi, hem hayatı anlatırdı.
e tabi öğrenci profili de değişti.
biz sokakta hocamızı görsek kaçacak delik arardık.
şimdiki gençler hocalarıyla feyste arkadaşlık yapıyor, istek gönderiyor, hocalarını dürtüyorlar.
e hal böyle olunca da bu eğitim-öğretim sisteminden birşeyler beklememek gerek.
ama yine de öğretmenler günü kutlu olsun.
not: lisedeki edebiyat öğretmenim, mahmut hocam ellerinden binlerce kez öpüyorum, allah sana ve sevdiklerine uzun ömürler versin.
