oğlu kendisi gibi olamadığı için değil, oğlu kendisi gibi olduğu için sevmez. şöyle ki ;
hayat mücadelesi,ekmek parası,çocukluktan kalan ağır travmalar v.s, v.s. 68 kuşağı ve civarlarının yüzde seksenlik kısmı hep bu ve benzeri şekillerde hayatlarını idame ettirdiler. güçlü,sert taviz vermeyen yapı türkiye toplumunda hep şart. bu imkanlarla yetişen gençlerin karakterine bakıldığında hep bu şekilde. gülmek mutlu olmaz huzur falan unutulmuş uzak ütopyalar, tek hedef bir eş bir iki çocuk ve para. çocuk oldu iyi hoş güzel, ama sadece doğurtmakla veya doğurmakla iş bitmiyor, cebine parayı fazla fazla koysan da bitmiyor. yaş kemale erince sürekli sistem tarafından yönetilmekten bıkan baba kendi evladını yönetmek istiyor, yönetmeyi başarsa da başarmasa da çocuk hep babanın gözünde suçlu. çünkü baba evladında kendisini görüyor, zamanında aynı sorunlara baş kaldırmadığı için kendisini sevmiyor ve kendisini sevmediği için bu baskıya baş kaldırmayan evladınada gard alıyor. şimdi bunu hangi babaya anlatsan kabul etmez bu kendi içlerinde kendilerine dahi itiraf edemedikleri bir sır. evet bu psikoloji çok değişik bir psikoloji. nitekim insanlar çocuk yapmadan bir değil belki yüz defa daha düşünmeli.
