görüyorum ve hala aynı..
hala saçları raks ediyor rüzgarda ve hala gözleri bir menekşe gibi açılıyor güneşi görünce kapaklarında ve hala aynı duygularla bakıyorum ona ; biraz sevgi biraz masumiyet biraz da kırgınlık.. her ne kadar gözleri gözlerime denk gelse de , hissetiğim bu duygularımın bir fiili yok artık..kararmış bir kalbin bakışları ne kadar ela olabilir ki diyorum bazen kendi kendime, ama öyle bir şeytan tüyü var ki , gözlerine denk geldiğim an yenik düşüyorum bir kelebek gibi ölüme...ihanetin affı yok bildiğimdendir ki arkamı dönüp gitmekden başka çare kalmıyor metruk bedenime...
