1991 yılından bir ömer kavur filmi. Her Kavur filmi gibi sembollerin metaforik dünyasında gezinen bir film.. geçmişte babasıyla kapanmamış bir hesabı bulunan fotoğrafçı, gizemli bir kadının kendinden istediği pavyon fotolarını ona servis yapmaktadır. Kadın, bir fotoda bulunan bir yüze meftun olur ve fotoğrafçıdan onu bulmasını ister. Fotoğrafçı o yüzü ararken bir bakar ki, kendi iç dünyasında yolculuğa koyulmuş..
Saat metaforunun çok kullanıldığı bir filmdi bu. Rutkay Aziz ve Savaş Yurttaşın oynadığı karakterler birer saatçi. Filmin sonlarında gidilen kasabada bir saat kulesine sahip.. sanırım saat kavramı üzerinden zaman kavramına atıfta bulunulmaya çalışılıyor. Film 4 bölümden oluşuyor: Şehirler Şehri, Ölüler Şehri, Garipler Şehri, Kalpler Şehri. Bu bize tasavvuftaki 4 kadameyi hatırlatıyor: Şeriat, Marifet, Tarikat ve Hakikat.
Başrollerde 26 yaşında gencecik bir Fikret Kuşkan ile Zuhal Olcayı izlediğimiz, Ömer kavur'un sembolik dilinin ve metaforlarının dünyasında gezinen bir film.. Mükemmel renk ve görüntü seçimleri, Orhan Pamuk destekli senaryo, nüfuzu güç bir metin ve film, dikkat ve sabır isteyen bir takip bekliyor seyircisinden. Meraklısı için tadına doyulmaz bir gösteri olduğunu tahmin ediyorum ancak benim için sabretmesi zor bir film oldu..
