Karşıma alıp konuşsam mesela seninle...
Anlatsam uzun zamandır içimde kalanları, aklımı kurcalayıp beni yaralayanları...
Biliyorum anlamayacaksın ve o her zamanki bilmiş tavırlarınla cümleler sıralayacaksın yine.
insanın içi hiç huzursuz olmaz mı bir kalbi kırdığında, birini incittiğinde?
Ben peygamber değilim, hatalarım olmuştur elbet. Ama hatayı da yaşadım sonrasındaki iç burkan pişmalığı ve huzursuzluğu da. Asla içim rahat koyamadım başımı şu yastığa. Keyfime bakamadım, yok sayamadım.
Çok şey var aklımda yapmak istediğim, denediğim, düşünüp cesaret edemediğim,merak ettiğim. Hadi her şeyden vazgeçtim de sendeki bu vurdumduymaz hale inanılmaz bir şekilde özeniyorum.
