Muazzam bir film olmuş. Bir buçuk saat boyunca kürdanla ciğerinizi sökmeye çabalıyor. Öylesine zarif. Hissettirmek istediğini tamda böyle abartısız, ajitasyonsuz; ince ve naif şekilde enjekte ediyor. Film boyunca acı yok, ağrı yok, sızı yok; ancak filmin sonunda salondan çıkarken her şeyin farkına varıp ciğerini oturduğun koltukta bıraktığını algılıyorsun.
Filmden sonra hayatına, koca koca şehirlerin içinde, koca koca betonların arasında yaşarken her an sokakları süpüren Nigar Ana'ya rastlayacakmış hissiyle devam ediyorsun.
