Günlerdir bıkmadan üst üste dinlediğim caaağğnım albüm.
Hiçbir beklenti içinde olmadan dinleyin; defalarca. Zaten PF sound'unu almamanızın imkanı yok. Metallica'nın Load albümünü çıkardığında ortaya çıkan sansasyonel eleştiriler gibi olamaz yani.
2014 yılında Pink Floyd albümü dinliyorsunuz, ötesi yok!
Konsept albüm olması dolayısıyla şarkıları sırayla birbirine ekleyip o şekilde dinleme arzusundan kendimi alamıyorum; zira şarkılar sanki bitiyor gibi değil de cd/plak takılıyor gibi geliyor kulağıma.
Talkin' Hawkin' 'de Stephen Hawking'in ses kayıtları var ve muhteşem bir şarkı, albümü ilk dinleyişte bile dikkat çekiyor.
Ayrıca albümün ilk şarkısı olan ve albüme çok manidar şekilde giriş yaptıkları Things Left Unsaid çok çok iyi, çok iyi, hem de çok.
Şunu sevdim, bunu sevdim diye ayırmak çok zor olsa da yukarıdaki iki şarkının yanında Side 4 şarkıları Calling (bu şarkının girişi tüylerimi diken diken ediyor), Eyes to Pearls ve Surfacing de beni sarsan şarkılar. Louder Than Words'ü ise albümün tek söz içeren şarkısı olarak bambaşka bir yere koyuyorum. Polly Samson yapmış yine yapacağını.
