ibadet etmek ile ilgili malesef yanlış bir algı var. Kur'an da bir yada bir kaç ayette geçmekte olan konu, Allah'ın sizin duanıza ihtiyacı yoktur şeklindedir. O zaman neden dua etmeliyiz, neden şükür etmeliyiz. insanın ruhu Allah'tan bir parçadır, ve o ruhu güçlendirebilmekte, nefs denilen zihnin kontrol altına alınması ile olmaktadır. Şükrettiğiniz zaman,nefsinizi terbiye etmeye başlıyorsunuz demektir, elinizde olanlar için şükretmeyi öğrenemezseniz elinizde olmayanlar için hayıflanarak bir ömür geçirir, hiç bir zaman huzurlu olamazsınız. işte bunu için şükretmeye ihtiyacımız var, dua etmek ise ikinci aşama olan enerjinizi yükseltmeniz için gereklidir. Şöyle bir örnek verelim, kutsal kitabımızda ayetler ile bildirilmiş yaşanmış bir hikayedir (Sure ve ayet konusunda net bilgim yok isteyen araştırıp bulabilir). Hz. Süleyman tahtı çok ihtişamlı olan ve bununla övünen bir kadın hükümdarın ülkesine sefere gider, bilindiği gibi Hz. Süleyman kuşlara ve cinlere hükmedendir, insanlardan ve cinlerden olan komutanlarını toplayıp bu tahtı kendisine getirmelerini emreder, cinlerden olan komutan siz yerinizden kalkmadan ( yada kalkana kadar ) bu tahtı size getiririm der. insanlardan bir komutan da siz gözünüzü açıp kapatana kadar tahtı size getiririm der ve gerçekten de getirir. Buradaki hikayede insan komutan o büyük ve ihtişamlı tahtı bir anda nasıl alıp getirmiştir, dua-ibadet yolu ile kendi enerjisini o kadar üst seviyeye taşıyabilmiştir ki, onun için artık mesafe ve ağırlık gibi dünyevi algılar ortadan kalkmıştır. işte bunun için dua etmeye, ibadet etmeye, şükretmeye ihtiyacımız vardır. Yani Allah'ın bizim şükürlerimize duamıza ibadetimize ihtiyacı yok, aslında yine bunlara ihtiyacı olan bizleriz. Kainatı yaratmış, sayısı bilinmeyen galaksi ve gezegen yaratmış, suyun altında, havada, toprak altında ve üstüne sayısını bilemediğimiz kadar canlı türü yaratmış ve rızkını veren bir yaratıcıdan söz ediyoruz.
