ömrü hayatında mizah/hiciv adına varıp varabileceği en üst nokta "gezizekalı" olan ve bunu matah bir şey zannederek sağda solda paylaşıp duran bir güruhun içinde yer almaktır. salih memecan'ın karikatürlerine gülmektir lan, bundan daha trajik bir şey olabilir mi? bazen "ah canım" diye anlayışlı bir tavırla saçlarını okşamak istemiyorum değil hani. sonra geçiyor ama.
