çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur, onu seyrederim. adam belki yüz kere vurur taşa; ama değil kırmak, küçücük bir çatlak bile oluşturamaz onda. sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. işte o zaman anlarım ki taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir.
