son buluşmamızın ardından durağa doğru yürümüştük, bir daha buluşmayacağımızı biliyordum, durağın önündeki demire iki elimi koymuştum. son cümlelerimizi söylüyorduk birbirimize, duygusal açıdan tatmin edici cümlelerdi ayrılık gibi değildi. Her şey muavinin: "hadi abla." lafıyla bozuldu dolmuş gitti, gidiş o gidiş.
