Bazen birilerine öylesine sıradan güncel bir şeyler yazarsınız. Ama "özel" olanla kullandığınız anlatılar, kelimeler kaleminize pelesenk olmuştur bi kere fark etmeden; yazsa da kaleminiz, kursa da benzer cümleler, kalbiniz reddeder, ruhunuz daralır! Sanki o yazılanlarla başkasını "özel"in yerine koydunuz sanırlar siz de yazdıklarınızı silersiniz... Yazdığınız kuru bir iki kelime de cümlelere varmaz kalır öylece yarım, kekremsi...
Oysa "özel" dönmez, sizde yeri dolmaz!!
derken...
