bir avukat abimin anısını dinleme fırsatı bulmuştum lakin anlatan bir başka üçüncü kişiydi.
klasik araba tutkunu birisi. hep aynı tamirciye gider yaptırdığı iş karşılığında parası neyse verir geçermiş.
birgün bu tamircinin avukatlık bir işi olmuş bizim abiye gelmiş. konuşmuşlar sıra fiyata gelmiş.
+ne isteyeceksin avukatım bu iş için?
- x tl ni alırım
+çok değil mi ya? pazarlık payı yok mu?
- ben on yıldır senin dükkanına geliyorum bugüne kadar pazarlık yaptığımı gördün mü?
+iyi de benim dükkanda sermaye var. sen bir dilekçe yazacaksın.
- kaç liradır senin dükkandaki sermaye yaklaşık olarak?
+on on beş bin tl vardır işte.
- senin on beş bin tl lik sermayen benim okuduğum okula harcadığım emeğin bir senesine karşılık gelmiyor.
kısacası o dilekçeler öyle oturduğunuz yerden yazılmıyor. egoysa ego. buyrun arzuhalciler orada.
