birgün kardeşimle oyun oynarken nasıl oldu, niye oldu hiç anlamadan ölümüde kavga etmeye başladık ama öyle böyle değil. bir de bizde huydur birine vurduysan kan çıkmadan bırkılmaz. neyse işte annem sesleri duydu güya ayıracak. biz öyle kaptırmışız ki annemi bile duymuyoruz. sonra baktım annem gitti saniyeler içinde elinde kocaman bir oklavayla üzerimize doğru gelmeye başladı. tabi biz çil yavrusu gibi dağıldık. ben direk dışarı çıkıp evin bahçesine gittim, biraz bekledim. kardeşimin nereye gittiğini görmedim bile. neyse annemin sesi geliyo tabi hala duyuyorum nedesinizler, gelin bakıyım burayalar, oklavayı kafanızda kırıcamlar havada uçuşuyo... havda zaten kararmak üzereydi bir şekilde gizlice eve girerim diye odamın penceresine tırmanayım dedim. birde ne göreyim kardeşimde orda. tuttu elimi çıkmama yardım etti. sanki 5 dk önce kedi köpek olanlar biz değilmişiz gibi birbirimizde iyice sokulup saklanmaya çalıştık. derken bizim odanın ışığı yandı. biz hala pencerenin pervazındayız.(insan oturabilecek kadar geniş). ağzımızı kapattık ki ses çıkmasın ama kendimizi zor tutuyoruz gülmemek için.
sonra annem geldi perdeyi açtı. meger ışık açıldığında gölgemiz içeri vuruyormuş.bizi içeri aldı. hepimiz birbirimize bakıp kahkahalarlara boğulduk. kardeşimle de bir sonraki güne dek kavga etmedik.
