Flannery O'Connor tarafından yazılmış olan hikaye, final sahnesi üzerine geliştirilen düşünceler dillere destandır.
Hikaye içerisinde "iyi" bir karakter bulamadığımızdan şok olmaktayız aslında, kim iyi diye sorgulayıp duruyoruz hikayede, hikaye adının hakkını veriyor kısacası; iyi adamı bulmak gerçekten zor.
Yaratılan iki karakter bir toplum eleştirisi bana kalırsa.
Hikayenin başından itibaren kendini yüksek tabakadan ve iyi olarak tanımlamamızı isteyen yaşlı kadın, sonunda bir canavara dönüşüyor, güya doğru yolu seçmiş gibi gözüken insan nasıl da bu kadar yozlaşabiliyor?
Hikayemizin kötü(!) karakter olan misfit ise hikayede kendine ait ahlak tanımı olan tek adam, kendisi günah keçisi olmuş bir anlamda,
"görünürde iyi olan ancak içi kötülükle dolu olan bizlerin iyi hissetmesi için kendini adayan adamlardan biri o, bir mahkum, kendini suç işlemeye adayan biri"
dışarıda bir sürü öldüren insan var, şimdi rahat uyuyabiliriz.
