ilk olarak ilkokul din kültürü dersinde hoca tarafından duyduğum ayet.
hoca olayı öyle bi izah etmişti ki, 9-10 yaşındaki halimle uzun bi süre her hatamda, hata dediğim yani anneme bağırdığımda ya da istemeden de olsa öğretmenime veya evdekilere yalan söylediğimde (dersime çalıştım anne) acaba kalbim mühürlendi mi diye düşünmüştüm, sonra da "tövbe tövbe" deyince her şeyin sıfırlandığını düşünüp hayata devam ediyordum...
