gecenin üçe kavuştuğu sırada,
sessizlik odamın havasına karışırken;
halının altına süpürdüğüm yalnızlık
sessizliği yırtar ve oturur tahta.
karanlık sardığında dörtbir yanımı;
umutlar ve hevesler yanar sigaramın ucunda.
kültablasında söner kurduğum tüm hayaller;
kibritler yenilerine yer açar.
ciğer işidir hayal kurmak
ve yine ciğer işidir hayalden caymak...
yürek işidir derler; yalan!
bu böyle biline...
akortsuz teller rahatsız eder sessizliği,
önce duvara vurur huysuz komşu edasıyla
sonra dayanamaz kaçar gider.
yalnızlık gelip oturur karşıma,
bir duble rakı doldurur kendine; sek.
fonda kamuran akkor.
bir sigara yakar,
kül tablasında söner kurduğum hayaller
kibritler yenilerine yer açar...
