calisilan ortama ve yapilan ise göre degiskendir.
bir cok ülkede is yerlerinde patronlarin is arkadasindan farksiz oldugunu, egolarinin bulunmadigini ve hatta sizli bizli yerine senli benli konusmalarin önegeldigi is yerinde "naber?" diye acilan sohbetin kahkahalarla sonlanip, is ve üretim kapasitesi yani sira kalitenin de arttigi gözlenmektedir. egosu tavan yapmis is veren veya yöneticiler, "ccalisani nasil ezsek de kendisini calistigi yerde huzursuz hisetsin" diye ugras verirler. bu da zaten calisanin; isini her ne kadar sevse de ömrünün 1/3´ünü gecirdigi is yerinden nefret etmesine, patronuna veya yöneticisine lanet okumasina sebep olur. is yerlerini benimsemedikleri icin de is yeri ne kadar zarar yaparsa; kendilerinin kâr yaptigini düsünürler (oh olsun durumu). bu da is verenden öc alma duygusudur.
aslinda iki tarafinda selamlasip, birbirleriyle gülümseyip, islerine devam etmeleri; her iki taraf icin de daha kazancli olur. hic yoktan disarida birbirlerini gördüklerinde bile olsa, iki sohbet edebilecek durumda olurlar.
