şimdi yazmanın bir aritmetiği olduğuna inananlardanım. bunu söyleyince aklıma ortaokul yıllarında dünyanın yuvarlaklığına dair duyduğum öküzün boynuzunda dönüyor savı gelip yerleşti. bi' tür çağrışım...ne alaka evet. ama zihnim hep böyle çağrışımlarla dolup taşıyor. haa sav... böyle savlar birdenbire geliyor. aslında o zamanlar bu savı 'kötü kaka, olur mu öyle şey' diye tabir edenlerdendim. eee tabi doğruluğu ispatlanmış bir şeye bok atmak yargılamak kolaydı. hali hazırda dünyanın yuvarlaklığı bilimsel olarak ispatlanmıştı. coğrafya öğretmenimiz bize büyük gururla bu eski inanışın ne kadar batıl olduğunu söylediğinde hepimiz sıralarımızda bıyık altından , 'hıh olur mu yaw öle şey, ne kadar mallarmış' demişizdir. demedik mi amk? sadede gelin iki dakka samimi olun cigerimi kopartın.
oysa şimdi düşünüyorum da dünya öküzün boynuzunda denilen zamanlarda olsak daha çekici olmaz mıydı dünya. dünya sallandığında deprem olduğunda öküze tapardık mesela. doğayla barışırdık. öküzümüzü memnun etmek için elimizden geleni yapardık. iyi beslerdik onu her gün taze otlarla. güzel olmaz mıydı böyle bir inanışa inanmak, hıı?
+ ii günler.
