bu konuyu açman imanının taklitten tahkike(soruşturmak) çıktığını göstermektedir. elbette ki bir mümin kafasına takılan soruları araştırmalı, sormalı bunda herhangi bir beis yoktur.
iman kabul etmek ve inanmak anlamına gelir. mümin olarak bizde inanıyoruz ki allah c.c. her şeyi bilendir. nitekim bizim sonumuzu da bilmektedir. ama bu şu anlama gelmemektedir, allah c.c. yarattığı kullarını bunlar cennete, bunlar cehenneme diye ayırmamıştır. allah c.c. adildir, ve bütün noksanlıklardan münezzehtir. allah c.c. tüm insanları ihtiyacı olan tüm donanımları ile birlikte mükemmel bir şekilde yaratmıştır. külli iradesinden bir parça (cüz-i irade) vermiştir. bu cüz-i irade ile insanı yapmış olduğu hal ve hareketlerden mes'ul etmiştir. dünya hayatında uymamız gereken kuralları, nasıl yaşamamız gerektiğini ve kendisine nasıl ibadet etmemiz gerektiğini bize kuran-ı kerim ile bildirmiş ve peygamber aracılığıyla anlamamızı sağlamıştır. biz bu bilgilere yaratılmış olduğumuz ülke ve ailemizin etkisiyle biraz daha kolay ulaşmış bulunmaktayız. ama bu bizim kesin olarak cennete gideceğimiz son nefesimizde imanımızı kurtarabileceğimiz manasını taşımamaktadır. nitekim yabancı ülkede de başka dine mensup aile tarafından dünyaya gelmiş bir insanında kesin cehenneme gideceği manasını taşımamaktadır.
eğer ki allah c.c. kullarını direk olarak dünya hayatı - ahiret hayatı - hesap günü olmadan sizler cennete, sizler cehenneme diyerek ayırsaydı bu sefer insanlar "rabbimiz bize zulm etti" diyeceklerdi. dünya hayatında insanları imtihan edip yaşayışlarını münker ve nekir ile kayıt altına alıp ahiret ve hesap gününde herkes kendi amellerine bakıp "şüphesiz ki biz kendi nefsimize zulm ettik" diyecekler. aradaki ince çizgi budur. sonumuz elbette bellidir. ama o sonu nasıl hak edeceğimiz , bizi bu sona götüren tavır, davranış ve hareketlerimizi yaşamamız, bizi iyi veya kötü bir sonuca ulaştıran şeyleri cüz-i irademiz ile tercih etmemiz allah c.c.'nun bizim üzerimizdeki arzusu değil bizim kendi tercihimiz olmaktadır.
