aslında esas olan çoğunluğun istediği gibi yaşanmasıdır. demokrasilerde böyledir yani. ama ufak bir nüans aralığı ile, karşı fikre saygı duyarak yani halk arasındaki orta yol ile konuşularak. şimdi nasıl ki ezan sesinden rahatsız olan birinin keyfi için varlığından vazgeçilemezse aynı şekilde ülkenin kurucusu olan kişi için çalınan sirenler de karşı tarafı rahatsız etmemelidir. ortada bir tarafta "iyiliği" emreden dinin bir gereği diğer tarafta da " muassır medeniyetler seviyesini " tek hedef olarak görmüş bir insan için yapılan bir saygı ritüeli var. ben ikisinde de bir yanlış göremiyorum. zira bununla ilgili tepkin ve isteğin makul ölçülerde ise gerekli mercilere gidilebilirsin ( bu mercilerin ne derece düzgün çalıştığı başka yazının konusu ). dünyanın her penceresinden bakın. karşı taraf gibi düşünüp isteklerinin haklılığını ve haksızlığını objektif değerlendirebildikçe durumların, insanların, cevapların ilerlediğini görürsünüz. yoksa her 10 kasımda ya da her akşam ezanında bu sikik soruların peşine düşmeye devam edersiniz.
