nereden başlasam hiç bilmiyorum. okumayı öğrendiğimden beri sürekli birşeyler okuma yazma ihtiyacı hissederim. dindar bir ailenin çocuğu peygamberlerin hayatı ve siyer-i nebi okuyarak geçti çocukluğum. ailem durumdan oldukça memnundu. bacak kadar boyumla dinimi iyi şekilde yaşamaya çalışıyordum. sınıfta hoca lakabı bile takılmıştı. o yaşta hiç küfretmez küfredenleri uyarırdım. günah korkusundan anneme yıllarca yalan söyleyemedim. harun yahya'nın kitaplarını çok severdim.
ilköğretim biterken hayatımdaki değişim başladı. çevremde çoğu kişinin haram okuma dediği incil ve tevratı merak etmeye başladım. okursan imanın gider dediler. fakat ben okudum gitmedi. lise'de ergenliğe girdim. ergenliğe girsemde dini duygularım günahlarımı bastırıyordu. iki kız kardeşim vardı. gayet eşit şartlarda büyüdük. onların yapmasını istemediğim şeylerden ötürü bende kızlardan uzak duruyordum. ergenlik zamanı farklılaştım. ortaokulda sigara kullanmaya başladım. mahalle ortamım düzgün değildi. zamanla küfür etmeye ve yalan söylemeye başladım. bazı arkadaşlarım tarafından cemaat evlerine götürülsemde gizli gizli turan dursun okuyordum. dine inandığım ne varsa yavaş yavaş yıkılmaya başladı. kendimce ibadetlerimi yapıyordum ama içimdeki şüpheler beni yiyip bitiriyordu. ya yoksa tanrı boşuna mı kendimi sınırlamıştım.
lise yıllarım bitmeden agnostik olmuştum ama tanrı ya varsa şüphesiyle ibadetlerime kısmen devam ediyordum. çevremde kime açılsam ya "saçmalama ateist olcan sorgulama" yada "din yalan sen hayatına bak keyfine göre yaşa" cevapları aldım. ben evrensel ahlak ilkelerine inanıyordum. hırsızlık, zina v.s. kötü olarak kaldı bende. iyi birşey olsa yaptığımda birilerini üzmezdim. yurt dışına çıktım. farklı dinlere mensup çok sayıda insan tanıdım. fakat hiçbiri beni dindar olanları kadar tatmin etmedi. dindar hristiyan ve müslümanların en güzel insanlar olduğunu gördüm. tanrı inancı bu insanların ahlakını koruyordu. kilisede ve camide dinlediğim sohbetler beni herşeyden çok huzurlandırıyordu. tanrının varlığına emin oldum. turan dursun'un kitaplarını tekrar okudum. bazı hadisleri çarpıtmaya çalışıyordu ve eksik aktarıyordu. evrim teorisini gözden geçirdim. bir türlü ara canlılar bulamıyordum. fosillerde yoktu. o kadar dünya galaksi nasıl olmuştu. bilim herşeyi açıklamaya çalışıyordu ama ilk patlama big-bang'e kadar gidebiliyordu. kim yaptı big-bang'i nasıl dünyalar ve canlılar oluştu. okuduğum hiçbir kaynak beni tatmin etmedi. çevremde sonradan ateist olanların davranışlarını gördükçe din ve imanın var olduğuna inandım. müslüman ailede doğup sonradan ateist olan yakın arkadaşımın intiharı bana dinin gerekliliğini gösterdi. müslüman olsa intihar etmek gibi en kötü eylemi yapamazdı.
üniversite yıllarımda eskisi kadar muhafazakar değildim -ki hala değilim-. islamiyetin pozisyonu hristiyanlığa göre çok üstün gelmeye başladı. daha ayrıntılı ve güzel bir dindi. selefi/vahhabi sapkınlığı hakkında zaten bilgi sahibiydim. dünya gelişirken geriye gitmek isteyen o cahillerin doğruluğunu hiç sorgulamadım bile. çünkü tanrı kendisine inanacak insanların o salaklardan olmasını asla istemezdi. özellikle el-kaide'nin cinselliğe teşvik olmasın diye kadınların pazardan salata almasını yasaklamasını hiçbir akıllı insan açıklayamaz. alevilik kültür gibiydi ve belli kaideleri yoktu. alevi iken sünni olan görülmüşken sünni iken alevi olana hiç rastlamadım. hariciliğe merak saldım. çevremde olmasalarda okuduklarım bazen mantıklı gelsede açık şekilde ehli beyt düşmanlığı yüzünden itibar etmedim. kadıyaniliği araştırdım ama hint müslümanlarını ingiliz kölesi yapmaktan başka bir halt olmadığı çok açıktı. geriye şii caferilik ve sünni islam arasında tercih yapmaya geldi. caferilerin tarihi sünnilerle savaşmakla geçmişti. sünniler islamı haçlılara karşı savunmuş ve dünyanın her yerine yaymışken caferiler sadece sünnileri şiileştirmek gibi başarılı vardı. hiçbir sünni ehli beyt hakkında kötü laf etmezken caferiler sahabelerin çoğuna her türlü küfürü ediyordu. muta nikahı gibi zinadan farklı olmayan ilişkiyi hak olarak görüyorlardı. ailemin inancı olan sünni islamın en doğrusu olduğunu yaşayarak öğrendim. hak mezheplerden çevremdekiler gibi hanefiliği en uygun olarak gördüm.
işte benim müslüman olmam böyledir. daha çok ayrıntısı var ama yaz yaz bitmez. çünkü en az 15 senelik hayatımı anlatmam gerekir uzun uzun.
