normal olan tapmamaktır. mesele sadece atatürk'e tapma meselesi değildir. tapınma aynı zamanda ötekileştirmeyi ve tahammülsüzlüğü getirir, bu da bir atatürkçünün 'diğerleri'ni yıllarca ötekileştirmesine vesile olmuştur. ancak tapınmanın ilahi versiyonu da bu tapınma biçiminden daha tehlikelidir. yani dini tapınış da aynı mihvalde bir ötekileştirme aygıtıdır.
yani her türlü tapınma esasen insanca değildir.
