önceden severek uyandığım sabahlara; artık söverek uyanıyorum.
ne için, kimin için çalıştığımı bilmeden üstümü giymiş oluyorum.
sigara altı bir şey yiyip düşüyorum yola.
durağa yürümek; 8 dakika 43 saniye. her gün aynı yerde bitiyor sigara. hep aynı insanlar. hep aynı işler. geveze patron, kocasından şikayetçi caycı, koca bulamayan sekreter, değiştirmeye üşendiğim, kırık sandalye, annemle yaptığım; ''iyi bir gelecek'' temalı konuşmalar.
her şeyin aynı olması ne boktan dimi? ya da ben yine çok ayrıntıya dalıyorum.
bilemedim ki..
