kesik kesik yol çizgileri, klimanın uğultusu, belki lastiklerin uğultusu. ara ara kahve getiren şişman muavin, saçma sapan bi ekran, kulaklık, iyi müzik, kötü kahve.
plastik bardak keşke kâğıt olsaydı.
bitmeyen kesik çizgiler, sönük farlar.
onlarca yolcu, o kadar sessizler ki otobüs sanki bana çalışıyor. eskiden de mi böyleydi acaba? hepimizin ortak amacı yolculuk etmek değil de susmak gibi. otobüste yalniz gibiyim. zaten yalnız olmasam çekilmez o kesik çizgiler. Allah' tan çizgiler gece daha keyifli. hic yoktan sayması güzel. herkes sayıyor zaten o çizgileri. hepisini toplasak kaç yapar acaba?
