16 sene önce taktığım, acısıyla sürüm sürüm süründüren tellerdir.
Zamane telleri pek bir kibar, pek bir narin. Doktorum takmadığım için resmen bana gıcık olup telimi değiştirmişti ve hayatım boyunca başka kimsede görmediğim bir tel vermişti. Google amcada bile resmini bulamıyorum o derece. Öyle ki telin %30u ağız içinde, %70i ağız dışındaydı ve kemere benzeyen bir lastik yardımıyla kulaklara bağlanıyordu.
Sanıyorum hayatımın en kötü günleriydi. Acısını geçtim, uzaylıya benzetiliyordum ve peşimde sürekli 'ben ona çok para verdim, takacaksın' diye dolaşan bir annem vardı. bence insanın bu tarz şeyleri çocukken yaşaması daha zor.
Sonuç olarak takmadım, fırlattım attım. Pişman da değilim, yine olsam yine yaparım. Diş doktorlarından nefret ettim ve annemin taa o zamanlar ödediği 100 milyon lirayı, şimdi ona fazlasıyla ödedim.
Not: bıraktığı konuşma bozukluğu - pelteklikten bahsetmiyorum bile.
