tarif etmesi çok güç duygulardan biridir. eğer doğru yollarla tarif edilebilir ve anlamlandırılabilirse muazzam bir enerjiye dönüşür. geçmişe bakamadan gülemeyecek raddeye geldiyse hayatınız henüz sadece acıyı akciğerlerinize dolduruyorsunuzdur. ebru şallı nın pilates seanslarında ki duygusuz nefes al veri gibi bir anlamsızlıkta kalıyorsa müptezel suskunluklarınız; belki de burnunuzdan çekiyorsunuzdur acıyı.
acının en güzel yanı kimliği, dili, dini, ırkının olmamasıdır. kimliksizlikle gelir kimsesizlik. acı paylaşılamayacak kadar mülteci bir histir amk. olması gerektiği gibi; kalp atış hızından bir adım önde yetişemediğin kendin gibi. kitlesel bir farkındasızlık, kurgusal bir yalnızlıktır:acı çekmek.
