şimdi adlarına dava açılmış muhtemelen sorgulanıyorlar. ben tamamen tükendim burda. yanında arkadaşları ölenler geliyor aklıma. bir asker nasıl teslim olur? geliyor aklıma.
gerçekleri asla bilemeyeceğimiz için "ben olsam ölürüm yine teslim olmam" diyenler olacak. ve ben o diyenlerin içindeyim şu an. neden?
evimde rahat bir şekilde asla tarif edemeyeceğim duyguları yaşayanları sorguluyorum. ölüm korkusu. yersiz ama insan bu ilk önce hayatını düşünüyor.
askerlik çok erken başlıyor hayatımızda. olmalı mı bu? hayır bu şekilde olmamalı. niye 20 yaşındaki insanlar bu şerefsizlerin çok olduğu yere yollanır? onu aklım almıyor işte.
daha çocuk hayatı tanımamış ne bekliyorsun ondan? "anne ben ölüyorum" demeyi mi?
bırak bunları artık. kim için ne için ölecek bunlar. vatan için mi? hani satmaya doyamadığın vatan için mi?
bir kere oğlun şu korkuyu tatsın, sen dahil sevdiği insanlar gelsin aklına.
oğlun değil mi o? öpmeye kıyamadığın oğlun. sen o kadar şerefsiz bir insansın ki, kelimeler yetmez...
yemiyor değil mi oğlunu oralara yollamak? oralar nere? türkiye'nin doğusu.
ve senin öyle destekçilerin var ki burda ölümüne seni savunan ama bir kez olsun korku yaşamamış.
de ki "silah namus bırakılmaz" , de ki "vatan bu gerisi detaydır". olmuyor değil mi? ama adamlar içime sindiremiyorum diyor.
ulan içine sindiremiyorsan asker arkanda sonuna kadar, gir oraya def et herkesi. pardon abinin izni yok. ülkeyi mahfettiniz...
