Her birisi gayet mantıklı sözlerdir. Çelişkiler var gibi gözükse de bunu dine inanmaktan vazgeçtiği zamanlara bağlıyorum.
Din , inanma ile alakalı bir mevzuudur. Müslümanlar nasıl ki zeus'a inanmıyorsa bir insanın da islam dinine inanmaması bir o kadar da normaldir. Kaldı ki Atatürk'ün sözlerinde hainlik veya fenalık içeren bir yön yoktur. Aksine toplumun dinini yok etmektense toplumun yaşayabileceği , ilkel kalmayacağı seviyeye çekmeye çalışmıştır. Bunda eleştirilen nokta, sert uygulamalardır. Fakat düşününce yüzyıllarca geriden gelen ve dogmalara tapan insanlar için bu fazlalık tabiî idi. Zira Atatürk bu fazla hareketin ileride normalleşeceğini ve kültürün de buna uyacağını görebiliyordu. Haliyle ne o sert dönemler gibi ne de osmanlının son dönemleri gibi bir yapı kalacaktı.
