bozup yeniden yapmaktır işim. fakat bu sefer işler pek de umduğum gibi gitmedi. bundan sebep kaldım hayatım bozuk. kırıldım, biraz da kendimi kırdım. sonra çare aradım, bulamadım. kafamı dağıtayım dedim, kendimi dağıttım. birine anlatayım dedim, kendimi yaraladım. en sonunda, benim dışımda gelişen olaylardan sonra yani, elime çok kırıldığımdan sebep; beni benden başka kıran insanlar bir kitap tutuşturdular. midem bulandı. biraz bu insanlardan, biraz bu hayattan. ama en çok da kendimden midem bulandı. kitabı yanımda tutamazdım, çünkü canım yanardı gördükçe. sonra içerisine not bırakıp metro istasyonunda bıraktım. bakın benim yaptığım bencillik. her dara düştüğümde yeni bir başlangıç istiyorum. fakat o hakkımı daha evvel 2 kere kullandım. böyle bir şey biliyorum ki mümkün değil. şimdi yaralarım var. derin yaralarım. ama yardım edecek insan isteyemiyorum etrafımda. çünkü ben bu güne kadar kendimden başka birini çok aleni bir biçimde üzmedim. şimdiyse bana yardım etmek isteyen insanlar benim bir sebep üzdüğüm insanlar. ben bu kadarını da kaldıramam diye hepsini çıkardım hayatımdan. bakın benim yaptığım bencillik. karma varsa diye uzaklaştırdım o insanları hayatımdan. yine hayvani bir içgüdüyle kendimi düşündüğümden sebep. görmezsem yok olur belki diye düşündükten sonra bunun mantıksızlığı geliyor aklıma. fakat yapacak bir şeyim yok. ben kendim bozdum kendi hayatımı. he sadece kendi hayatımı bozsaydım dert değildi. ama şimdi çok farklı bir yerdeyim. her yanım yaprak döküyor, dizim kanıyor.
