Kimi zaman tam tersi de oluyor, onu düşünürken bir bakmışsın sabah olmuş. belli belirsiz bir rüyanın etkisiyle uyanmışsın. bilmiyorum belirsiz bir aşka rağmen durmadan onu düşünüyorum, ben onun aklından bir kere bile geçmezken saatlerce onu hayal etmeye doyamıyorum, tavuğun uçabilme ihtimalini aklından çıkarmaması gibi. fakat bir çeşit hastalık oldu bende engellenmiyor da. dünyalar okuyor gibi bir yerlere aşk sözcükleri karalıyorum oysaki ne o okuyor bunları ne de bana karşı hisleri net. bu kadar da önem verilir mi saçmalık diyorum bazen. durumumun özeti olarak cemal süreya yetişiyor imdadıma "ben bu derde düştükten sonra adam olmam" diyor ve noktayı sona saklıyor.
