kaygının ötesinde bir korku, fobi, hatta şizofreni derecesinde tedirginlik haline getirdiğim olasılıktır. her gün kafamda kurup babam eve 10 dakika bile geç gelse keşke daha fazla sarılsaydım diye ağlamaya başladığımı bile bilirim. ayrıca öyle bir duygudur ki bu geceleri kalkıp nefesini dinlemeye başlar, onun yanından ayrılıp odaya gittiğimde bile her an öyle bir ihtimal varmış gibi tedirgin olmaya başlarım sadece aklıma düşsün yeter.. allah korusun seni baba, sakın yanımdan ayrılma..
edit: eksileyeni silicem lan mesaj atsın eksileyen.
