üzülerek söylediğim gerçekliktir. bu ülkede anadolu insanı her türlü cefayı çeker, her türlü kötülüğe karşı gelir ama devletine, bayrağına, vatanına hiç bir zaman küsmez. kuru soğan ekmekle beslenir sofrasına et girmez ama haline şükreder. her türlü ihaneti görür ama asla ihanet etmez.
işssizdir, açtır fakirdir kimsenin umrunda olmaz köylü diye hakaret edilir gülümseyip geçecek kadar kocaman yüreği vardır. bu kadar fedakarlığa rağmen hiçbir zaman hatırlanmaz taaaaa ki cenazesinin üstünde türk bayrağı ile sarılı kefeniyle gelinceye kadar birkaç gün hatırlanılır sonra tekrar makus kaderine terk edilir bu yiğit anadolu insanı.
