adamın evi barkı yıkılıyor, toprakları elinden alınıyor ama o "kaderimiz buymuş." diyor; bir gün tok, bir gün aç geziyor ama "buna da şükür." diyor. sen her bokta topu allah' a atarsan tabi ezilirsin.
elindekini nasıl arttıracağını düşüneceğine şükredip çekiliyorsun kenara.
peşin not: şimdi aranızdan bazı aklı çoklar(!) çıkıp da bana ibrahim suresi 7. ayetten filan bahsetmesin. ben size "şükretmeyin" demiyorum. inanıyorsanız şükretmeniz gerekir zaten ama "vardır allah' ın bir bildiği." deyip işin kolayına kaçmayın.
hayatta önünüze çıkan her şey en hayırlısı değildir; boşuna kendinizi avutmayın.
