insan mutsuzken, unutmak için içerdi; düşünmemek için, hatırlamamak için, sarhoş olmak için. Zihnini sürekli kemiren düşüncelere sahip biri için; ilk kadehler yorucu bir günün sonunda eve girdiği an ise, sarhoşluk tüm gün belini sıkmış olan pantalonunu çıkardığı an idi ve toplumda don ile dolaşana deli derlerdi.
Alkol ayrım gözetmeksizin tüm düşünceleri alırdı, sadece sizi üzenleri değil, size mantıklı davranmayı salık verenleri de. Garip bir delilik hali kalırdı en sonunda, özellikle de çok düşünenlerin, beyni hiç durmayanların müptelası olduğu garip bir delilik.
Bir deli için düşünebilmek ne kadar değerliyse, artık düşünmek istemeyen için de delilik öyle.
Göbeğini sıkan anılar pantolonundan kurtulmak don ile dolaşmak ise herkesin hakkıydı.
