ekşi sözlük'ün yazar alımlarını açmasıyla birlikte senelerce bu fildişi kulenin hayalini kurmuş yazarın en sonunda amacına ulaşıp da çaylak çaylak entrylerini girerken hayalkırıklığı ile farkına vardığı durumdur. tanımadığınız yazarlar, başı sonu olmayan bir kalabalık.. her şeye sfırdan başlamak..
mutluluk gerçekten de o kadar uzaklarda değilmiş. ben hayatımda böyle bir hayalkırıklığı yaşamadım, çok tuhaf lan. hep istediğiniz bir oyuncağa kavuşup da, aslında onu o kadar da çok istemediğinizi fark etmek gibi.
ekşi sözlüğe ve isveçli akademisyenlere ve orhan pamuk'un babasına ve bi de amcalara pipimi göstermek istiyorum.
telaşlı edit: orhan pamuk'un babası ölmüştü.. şimdi hatırladım.. özür diler ve babayı işe katmadan orhan pamuk'a pipimi göstererek, "otur kara kitap gibi bişii yaz yeniden, benim adım kırmızı reklamsal başarısının dışında tam bir fiyaskoydu!" derim.. derim ben bunu.
