okulun basketbol takımı çok iyiydi ve rekabet içerisinde olduğumuz karşı okul takımıyla final maçı var.
tabi ki kaçıramazdık bu maçı.
fakat bunu bilen okul yönetimi kimse maça kaçmasın diye (kendileri izin vermeleri gerekirken) sıkı yönetim ilan etti. 3 çıkışta da görevli hocalar bekliyor. bizim sınıf arka yola bakıyor ve birinci kattayız.
sınıfın erkekleri biz atlar kaçarız ama sizi bırakamayız müdür sizi sorguya çeker dediler ve plan yapmaya koyuldular. (ulan sanki operasyon yönetip soygun yapacaz).
biz gözcülük yaparken iki kişi atladı ve nerden bulduklarını bilmediğim ahşap bir iskele merdiven getirip dayadılar pencereye. yalnız pencereyle arasında mesafe de var biraz. eteklerimizituta tuta yavaşça ve sırayla iniyoruz erkeklere de "yukarı bakma oyarım gözünü" ihtarını verdik zaten. en sona sınıfın naif ve hafif toparlak erkeği cevdet kaldı. tırsıyor da onu belli etmemeye çalışıyor. ayağını attı merdivenin tepesindeyken müdür yardımcısının kalın sesini duyduk "napıyosunuz eşşek herifler" diyerek koşmaya başladı adam yardırıyor bize doğru. biz de hadi cevdet atla atla diye bağırıyoruz. panik oldu arkadaş ve hamle yapınca pantolonu merdivenin kenarına takılıp artık o nasıl bir yırtılmaysa yukardan aşağıya kadar yırtıldı ve yere düştü. iki erkek cevdeti tuttuğu gibi koşmaya başladılar bacakları ortada adamın. gülmekten koşamasak da bizler de atıldık arkamızda 30 cm tahta cetvelle adam bizi caddenin başına kadar kovaladı. o gün bizim basket takımı tarih yazamadı ama bizim o hallerimiz okul tarihine geçti.
