Bakın hayvanlara, yılda sadece bir dönem, üremek dışında hiçbir amaç gütmeden, mecburen, görev icabı birleşirler ve sonra derhal işlerini bitirirler. Sene boyunca bir daha da bu işe bulaşmazlar.
Oysa acı çekmekten zevk alan tek canlı türü olan insan, bulduğu her fırsatta kendisine bu acıyı yaşatacak bir partner arar, bulamazsa kendi kendisine bu eziyeti yaşatır. Yatağında inleyen bir hastadan farksızdır, ancak kendini bulutların üzerinde zanneder. insan mazoşisttir.
Bunca inlemeler, çığlıklar, hatta bazen gözyaşı dökmeler... Bütün bunlar, ömürden ömür götüren bu acının belirtileridir.
