benim üzerimde etkisi fazla olmuştur neden bilmiyorum, belki uzun bir aradan sonra okuduğum ilk roman olduğu içindir.
neyse mükemmel bir romandır işte, tavsiye olunur.
ben okurken bir fight club etkisi aldım, romandaki eşya eleştirisi çok yoğun belki de yazar bunun için yazmıştır romanı bilemiyorum.
sürekli tüketirken, tükettiğimizden kısa süreli biçimde zevk alırken hayatımızı daha dar bir alana sıkıştırdığımızın farkına varamıyoruz maalesef, tüketim bir kaçıştır veya bir türlü yenilgidir, kumru da romanda şehir hayatına alışmaya çalışmıştır, başaramayınca eşyaya yenilmiştir.
ebesini unutmuştur, ağacını ihmal etmiştir, eşya tutkusu kumru'yu artık başka biri yapar.
dönüp kendimize sormalıyız artık: Kim kumanda etmekte? Biz mi televizyonu, yoksa televizyon mu bizi?
