Eğitimini kısmen de almış biri olarak olabildiğim kadar objektif bir yorum getireyim ;
Öncelikle alfabeden başlayayım ;
Osmanlı alfabesi göktürk alfabesinde olan nazal n sesini ve bazı harflerin kalın-ince özelliklerini taşır.
Bugün latin alfabesinde olmayan nazal n osmanlı alfabesinde üzerinde üç nokta olan kef ile gösterilse de sonradan üç nokta kaldırılmıştır.
ikinci bir husus ; osmanlı alfabesinde ünlü harfler yetersizdir.
Bu yüzden bazı kelimeleri okumak cümle içindeki anlam örgüsüne göre tahmine dayanır.
Ve bazı kelimelerde istisnai durumlar vardır. Bazı kelimeler eski şekilleri ile yazılmış, sonradan değişmemiştir. Örneğin gögercin > güvercin.
Osmanlı alfabesi kolay öğrenilebilecek düzeyde bir alfabedir aslında. Arapçadan fazla olarak ç,j, p gibi sesleri barındırır.
Fakat yazıya geçmek yahut yazılanları okumak alıştırma yapmaya dayalıdır.
Önce kolay metinlerle ( yanında latincesi olacak şekilde ) başlanarak geliştirilebilir.
Edebiyat diline gelirsek , ilk başlarda arapça ve farsça etkisi az iken sonradan fazlalaşmıştır.
Sözlük olmadan anlaşılamayacak tonla şiir vardır.
Bazı şiirlerde sadece eylemler türkçedir hatta.
Bu mübağalalı edebiyat dilinin günlük hayatta kullanılmadığını söyleyebiliriz. Çünkü basit bir şiir bile günlük konuşmamızdan daha özenlidir.
Zaten o yıllarda sade türkçe ile yazanlar da vardır.
Haliyle osmanlı dönemindeki dili türkçe olarak değerlendirmemiz doğrudur, tek eklememiz gereken 15 ve 16. yüzyıllardan sonra edebiyat dilinin yabancı sözcük kullanımı açısından abartıyla kaçtığıdır.
