bir nevi gönül yorgunluğu sonucu oluşan bir his kaybıdır.
zamanında çok güçlü, büyük ve sarsıcı aşıklardan çıkan insanlar belli bir süre kendilerinde aşık olacak gücü bulamazlar. hatta bir daha asla kimseyi sevemeyeceklerini zannederler ve görece uzun bir müddet de sevemezler, bu müddet bir önceki aşkın ne kadar güçlü ve büyük olduğuna göre değişir. ne kadar sevdiyse o kadar uzun bir araya ihtiyaç duyar bünye.
ama eninde sonunda sever yeniden, dinlenir, nefeslenir, acısı hafifler ve başını kaldırır insan... sever yeniden... kendisi istemese de, ağırdan da alsa, ne kadar umutsuz da olsa bir gün öyle biri çıkar ki karşısına taptaze oluverir, yenilenir insan, ilk kezmiş gibi sever yeniden... sevdirir karşısındaki, seveceği yoksa da sever insan.
