bu adama ayrı bi sevgim var. çocuklukta ona özenirdik cüneyt arkın gibi vurmak bi sanattı. aileden biri gibiydi sanki. hani kapıyı çalıp gelse babam 'sofraya bi tabak daha getirin' diyecek gibiydi. yok ama babam oyle bisey demez lan eğri oturalim doğru konuşalım. her daim bizim ilk kahramanimiz olarak kalacaktir cuneyt abim. ölürse çok üzülürüm.
